 |
| در آرامگاه سعدی foto ویکی‌پدیا |
 |
| در آرامگاه سعدی foto ویکی‌پدیا |
 |
| در آرامگاه سعدی foto ویکی‌پدیا |
 |
| در آرامگاه سعدی foto ویکی‌پدیا |
ای پیر خرد بر خیز، آسوده ز نامم کن
فارغ ز غم هستی آزاد ز دامم کن
سودای نکو نامی ، کام دل خامان باد
ای سوخته جان بر خیز بیگانه ز کامم کن
دردی ز می وحدت در جام نیازم ریز
از باده جان بخشت رسوای تمامم کن
بر در گهت افتادم تا فیض نظر یابم
از طبع گوهر زایت سر مست کلامم کن
در ملک خرد جان را آرام نمی‌‌بخشند
با ساغری از جانان دیوانه عامم کن
تکرار شب و روزم ، افسرد دل و جان را
آسوده ز رنج روز آزاد ز شامم کن
خود بینی و خود رایی خار سر را هم شد
با شعله‌ای از عشقت شایسته گامم کن
مائیم و غمی جانکاه،افتاده بر این درگاه
داغ دل خونین را جز شعر تو مرهم نیست
ای شعر توام مرهم ملهم به پیامم کن
بی شوق و شرار عشق جان راه فنا پوید
با داغ غمی جانسوز مشمول دوامم کن
در دام سر زلفی آشفته و حیرانم
آشفته جاویدان ، حیران مدامم کن
شاعر نبود هرگز در حسرت مال و جاه
چون طبع رفیعم هست فارغ ز مقامم کن
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen